کد مطلب:94559 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:120

خطبه 142-درباره نیکی به نااهل












[صفحه 359]

نه به غیر مستحق بخشش كنید و نه از راه بخل، راه احسان بر خویشان بندید آنكس كه در غیر راه عدالت و انصاف، احسان كند، از جود و بخشش خویش بهره ای نبرد. جز این نیست كه به هنگام این احسان، آدمیان فرومایه و مردم نادان، او را تمجید و ستایش كنند و درباره او سخنان ظاهرفریب و اغراق آمیز گویند. از این رو چنین كردار نابجائی هرگز احسان نیست و چنین شخص احسانگری كار خیری در راه خدا و بخاطر خدای انجام نداده است، بلكه در راه جود و بخشش، بخل ورزیده و راه احسان را در حق انسان بسته است آنرا كه خداوند، ثروتی و مكنتی عطا فرمود، سزاست كه دست خویشان گیرد و در یاری آشنایان كوشد. رواست كه بر خوان ثروتش همه بنشینند و فقیر، از بند بی برگی و بی چیزی برهد و درویش گرفتار، بتواند از ثروت او ادای دین كند. باید چنین مسلمانی غنی، در برابر رویدادها و پرداخت حقوق انسانها و طلب ثواب از این احسانها، شكیبائی پیشه كند. زیرا - اگر خدا بخواهد- توفیق در راه این بخشش ها، در این جهان موجب عزت و خوشنامی است و در آن سرای باقی، باعث وصول به حشمت و فضیلتهای الهی میگردد


صفحه 359.